Hayat her geçen gün biraz daha anlaşılır kılıyor “kendine yaslanabilmenin” kıymetini… Yaslandığın her duvar çökebilir çünkü. Gücünü, kendi istek, ihtiyaç, hedef, tutku, vb. motivasyonlardan alan ve bunları her durumda hatırlayabilen kişiler zorluklar karşısında dimdik durabiliyorlar. Bu bakış karamsar bir bakış açısı gibi gözükse de en güçlü insanların arkasında “güçlü bir kendilik” olduğunu gördüğümüzü söyleyebilirim. Zor zamanlarımızda bizleri kucaklayan bir “kendilik”…
İnsan muhtaç olduğu kişiyle güçlü bir sevgi bağı kurabilir mi(?) sorgulamak gerekir. Yakın çevrenizdekileri özellikle aile fertlerinizi düşünün! Kendinize “onlar olmadan hayatı nasıl yaşayabileceğinizi, onların hayatınızdaki yeri ve önemini, doldurdukları boşlukları sorgulayın(?)…Bu sorulara verdiğimiz cevaplar bize ebeveynlerimiz ve yakın çevremizle nasıl bir ilişki kurduğumuzla ilgili bilgi verecektir. Ve mizaç özelliklerimizin belli tepkileri vermede ki katkısı yadsınamaz olsa da “o” ailenin bir parçası olarak kişilik yapılanmamızın “bağımlı, obsesif, şizoid, narsisist, borderline vb.özellikler taşıyor olmasının tesadüf olduğunu düşünemeyiz.
Sizce bir kedi yavrusu, bir bebek kadar özenli bir bakıma ihtiyaç duyar mı?. Elbette tüm canlılar bakım, ilgi ve sevgi ister; ancak varlığını ortaya koyabilmek isteyen insanın fiziksel doyumunun çok ötesinde ilişki kurma, sürdürebilme ve bunun üzerinden bir kendilik tasarımı oluşturabilme ihtiyacı vardır. İnsan kendini tanıma, kendi istek ve arzularını göz ardı etmeden yaşama, kendi potansiyellerini ortaya koyabilme becerisi kazanabildiği zaman sevgi bağı kurabilmeye hazır hale gelebilir. Bu şu demek oluyor; bir bebek olarak dünyaya geldiğiniz an “annenin ya da bakım veren bir değerine muhtaç” olur ve onların fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarınızı karşılamasına ihtiyaç duyarsınız. Bu edilgen varlığınız; siz bireysel olarak kendinizi ifade edebildiğiniz ve ihtiyaçlarınızı karşılayabildiğiniz vakte kadar devam eder. Daha etkin bir konuma geçebilmeniz önce bebek adımlarıyla başlasa da, yetişkin dönem için kendi kararlarını ve bu kararların olası olumsuz sonuçlarının sorumluluğunu alabildiğinizde gelişmeye başlar.
İşte bu yüzden, ebeveynlerinizin sizi etkin konumda görmeye hevesli olması ve bireysel varoluşunu desteklemesi gerekmektedir. Bu olmadığında, aile bireylerine karşı güçlü bir sevgi bağı kurmak bir yana “muhtaç” olma halini sürdürmenize neden oldukları için onlara karşı bir öfke dahi besleyebilirsiniz. “Kendini düşünen, bencil insan” muhtaç olduğu için bu örüntü üzerinden ilişki kurmaya devam eder ve her insan onun için sığınacağı bir aday limandır. Dolayısıyla, aynı kişi ilişki kurduğu herkesten bir beklenti içine girerek defalarca hayal kırıklığına uğrar. Elimizdeki raket o kadar dayanıksızdır ki gelen her topu karşılayamamaya başlarız. Çünkü, ailemiz her gelen topu bizim yerimize karşılamıştır. Oysa ki, raketimiz güçlü olsaydı; her topu karşılayabilirdik…
Kimsenin varlığına muhtaç olmadan sadece onların hayatımızın bir parçası olarak gelişimimize ve olgunlaşma süreçlerimize katkıda bulunduklarını düşünerek huzurlu olma halinin devamını sağlayabiliriz. Böylece, en güvenli liman olan güçlü kendiliğimize sarılıp iyi olma halini devam ettirebiliriz.
